Fragmenty mojego świata...

Fragmenty mojego świata...
stat4u

UWAGA

Źródła fotografii ; archiwum rodzinne, zdjęcia własne oraz zdjęcia użyczone mi przez znajomych; Annę, Kurta Mazura, współtowarzyszy moich eskapad : gorzowskiego fotoreportera Bogusława Sacharczuka (bs) , Mariusza oraz brata Toma; wszystkie publikuję na blogu za ich wiedzą i zgodą i zawsze są przeze mnie podpisane! Korzystam także ze zdjęć umieszczonych w Wikipedii i publikuję je z zachowaniem Licencji.

czwartek, 31 maja 2012

Jezioro Błotne

Naturalny polodowcowy zbiornik, położony niemal w sercu jednego z największych osiedli Gorzowa, ma 1,50 hektara i według podań, nie badań, jest głęboki na 40 metrów, tak jak wieża gorzowskiego kościoła katedralnego;) Dostępu do niego dzielnie bronią chaszcze, a brunatna woda, do której spływa osiedlowa deszczówka skutecznie zniechęca do kąpieli.


Jezioro po raz pierwszy w zapiskach zostało wspomniane już w 1517 roku. W wieku XIX było największym i najpiękniejszym miejskim kąpieliskiem. Zbudowano na jego brzegu pięciometrową trampolinę, potem w latach 20, kiedy akwen dzierżawiło Landsberskie Towarzystwo Pływacko - Łyżwiarskie dobudowano kawiarnię, taras oraz przebieralnie.

Po wojnie nastąpiła stopniowa degradacja zbiornika. W latach 60 i 70 ubiegłego wieku była tu już dzika plaża. Wtedy jeszcze na brzegu stały ruiny kąpieliska z kabinami i tarasem.

                          (Fot. arch. Kurt Mazur)

Jezioro Błotne ma swoją legendę. Dawno, dawno temu, kiedy pobliska wieś Mironice należała do klasztoru, córka zarządcy tych terenów zakochała się w leśniczym. Ojciec nie chciał oddać ręki córki biednemu młodzieńcowi. Cóż więc zakochanemu pozostało? Ukradł powóz, porwał pannę i prędko zaczął uciekać. Oczywiście natychmiast ojciec dziewczyny wyruszył za nim w pogoń. Co było dalej? Otóż dalszy ciąg kreślą dwie wersje...Jedna mówi o tym, że w czasie ucieczki tuż obok jeziora w powozie pękło koło, a on sam stoczył się wraz z zakochanymi do głębin. Druga zaś opowiada, że zdesperowany młodzieniec widząc, że nie zdoła umknąć pogoni sam skierował wóz w odchłań. Jak było naprawdę nie wiadomo. Jednak przechadzając się wokół jeziora można ponoć usłyszeć szepty, usłyszeć chichoty...a w noc świętojańską, pomiędzy północą a pierwszą w nocy zobaczyć przytuloną do siebie parę. Nie wszystkim jednak dane jest kochanków zobaczyć. Ujrzeć ich może tylko osoba urodzona w niedzielę:)


W 2002 roku, grupa społeczników postanowiła przywrócić jezioro do "życia". Plan zakładał uporządkowanie terenu, zbudowanie pomostów, tarasów i sztucznych półwyspów dla wędkarzy. Prace rozpoczęto. Teren z grubsza posprzątano, a w 2009 roku jezioro zarybiono.Nie reaktywowano kąpieliska. Wciąż obowiązuje tu zakaz kąpieli. Nie ma też zakładanej w planie infrastruktury. Ponoć można jednak spotkać tu wędkarzy i przygodnych spacerowiczów...


Specjalne podziękowanie dla Kurta Mazura za udostępnienie archiwalnego zdjęcia Jeziora Błotnego - dziękuję Kurt:)

24 komentarze:

  1. Anonimowy31 maja, 2012

    I szkoda kolejnego miejsca i pięknego zakątka...
    Pozdrawiam:))

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy31 maja, 2012

    Uwielbiam takie romantyczne legendy. Jezioro koniecznie trzeba reaktywować. Żal tak pięknego zakątka, który starszy! Pozdrawiam cieplutko-:)
    Balbina z Ełku.

    OdpowiedzUsuń
  3. Piękne jezioro, dobrze że zagospodarowanie i zarybione, i że ktoś się opiekuje tym miejscem. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  4. Bardzo lubię miejsca z legendami...

    OdpowiedzUsuń
  5. Za mojej młodości Jezioro Błotne nazywane było Chwalęcickim. Nie było brudne. Kąpałem się. Wspominam dzięki Tobie młodość. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  6. Niezwykłe jeziorko...Świetny post i niemniej świetne archiwalne i współczesne zdjęcia! Pozdrawiam:))

    OdpowiedzUsuń
  7. Anonimowy31 maja, 2012

    Następny - wnioskuję po zdjęciach - że byłby tutaj piękny rekreacyjny zakątek! W przyszłości. Pozdrawiam:))

    OdpowiedzUsuń
  8. Meg, przepiękny romantyczny zakątek.
    Szkoda, że tak zaniedbany. Może ktoś władz zdecyduje i zarządzi przywrócenie do do dawnej świetności?
    Serdecznie pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  9. Anonimowy31 maja, 2012

    Źli to włodarze, którzy o przyrodę nie dbają. Dobrze, że takimi postami zwracasz - mam nadzieję - ich uwagę. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  10. Anonimowy31 maja, 2012

    Świetna legenda i nachodzi mnie pytanie - "gdzie ci mężczyźni" się podziali?;)Na terenie miasta macie - w postaciach takich nie byle jakich w końcu akwenów - eden. Szkoda jednak, że eden zarasta zielskiem i brudem.

    OdpowiedzUsuń
  11. Kiedyś się tam chodziło...

    OdpowiedzUsuń
  12. Anonimowy31 maja, 2012

    Legenda, że aż zimno po plecach chodzi... Brrr :))

    OdpowiedzUsuń
  13. Anonimowy31 maja, 2012

    Ha! Byłem nad jeziorem Błotnym kilka lat temu. Piwko, grill i takie tam:P Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  14. Anonimowy31 maja, 2012

    Uroczy zakątek, szkoda, że nie odzyskał swojego przedwojennego wizerunku.Legenda ciekawa, ale bez szczęśliwego zakończenia...
    Pozdrawiam cieplutko

    OdpowiedzUsuń
  15. Anonimowy31 maja, 2012

    Meg tu gdzie mieszkam nie ma nic. Pustynia. Ceniłabym sobie nawet taki zaniedbany zbiornik zwłaszcza latem. Pozdrawiam. Adela.

    OdpowiedzUsuń
  16. Anonimowy31 maja, 2012

    Dlaczego legendy są zawsze smutne:(((

    OdpowiedzUsuń
  17. Anonimowy31 maja, 2012

    Kolejne zapomniane...Ech, szkoda. Legendy o jeziorze tudzież stawie macie naprawdę fantastyczne. Pozdrawiam:))

    OdpowiedzUsuń
  18. Jak widać, dzisiejsze czasy nie są łaskawe dla tego jeziora

    OdpowiedzUsuń
  19. Mielibyście gdzie się poplażować, pokąpać nie marnując czasu i pieniędzy na dojazdy nad jeziora poza miastem....

    OdpowiedzUsuń
  20. Piękne miejsce, w środku miasta dość niespotykane.
    Może dobrze, że nie zrobiono z tego ośrodka rekreacyjnego?

    OdpowiedzUsuń
  21. Legenda bajerek, jezioro bajorek:D Żal...
    Pozdrówka!

    OdpowiedzUsuń
  22. Bardzo ciekawie to zosatło opisane.

    OdpowiedzUsuń
  23. Bardzo fajnie napisane. Jestem pod wrażeniem i pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń