Zapomniany staw...

Jest w Gorzowie, niemal w centrum miasta, staw. Pięknie położony, wśród zieleni, w pobliżu Pałacu Ślubów.

Od niepamiętnych czasów należał do Bractwa Strzeleckiego. Tu odbywały się zawody strzeleckie od 1591 roku. Tu także nad jego brzegiem swoją willę wybudował jeden z największych wówczas fabrykantów, Max Bahr. Staw w latach 1945 - 1950 był strefą zamkniętą dla gorzowian. W mieście stacjonowały wojska radzieckie i ten niewielki akwen stanowił ich "własność", stąd też jego nazwa. Ruski Staw. Po 1950 roku stał się jednym z ulubionych miejsc wypoczynku i rekreacji dla mieszkańców miasta.

Miejsce jest piękne, ale prócz tego przesiąknięte legendami. Jedna z nich opowiada o zatopionym w stawie czołgu, druga o utonięciu oficera NKWD, który próbował ratować swojego topiącego się syna.

Jak się po latach okazuje nie do końca były to legendy. 10 metrów od brzegu stawu, rzeczywiście odkryto zatopiony wojskowy sprzęt. Nie był to jednak czołg, a transporter opancerzony, zatopiony ponoć przez balujących nad stawikiem po wojnie Rosjan. W transporterze znajdowały się skrzynie z amunicją. Na wpół odsłonięty wrak natychmiast stał się miejscem dziecięcych igraszek. Wydobyta przez nie z wnętrza amunicja stała się niebezpieczną zabawką. Chłopcy kombinerkami odkręcali czubki naboi i pozyskany w ten sposób proch wrzucali do ognisk. Eksplozje były silne. Kawałki pocisków wybijały okna w okolicznych domach stwarzając niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia mieszkańców. W końcu zawiadomiona milicja ustaliła i aresztowała sprawców, a transporter został wydobyty z dna stawku, ponoć ze święcącymi się wciąż reflektorami :)

Druga opowieść kryje w sobie tajemnicę. Oficer, który utonął w stawie ponoć pochowany jest gorzowskim cmentarzu. Niestety nie udało mi się ustalić jego nazwiska i nie udało mi się ustalić czy rzeczywiście utonął ratując syna...

Od lat 60 - tych kąpiel w stawie była zakazana z uwagi na niezbadane dno, skażenie wody przez ścieki spływające z okolicznych ogródków działkowych  i brak ratownika. Oczywiście mieszkańcy zakazu nie przestrzegali. Kilka lat temu dno zostało oczyszczone, ale niestety nadal kąpiel jest tam wzbroniona.

Włodarze miasta w tzw. porywach przypominają sobie o tym malowniczo położonym akwenie. Od czasu do czasu pojawiają się nowe koncepcje jego reaktywacji...Niestety na koncepcjach się kończy.