Sanktuarium ciszy

Świątynia w Rokitnie, położonym tuż za Międzyrzeczem, na Ziemi Lubuskiej jest najważniejszym miejscem kultu Matki Bożej w zachodniej Polsce. Choć jej metryka sięga czasów Średniowiecza, kiedy to w 1333 roku na jej miejscu stał drewniany kościółek, to jako sanktuarium funkcjonuje od wieku XVII, a jako bazylika mniejsza od roku 2001.

Kiedy w 1669 roku przeniesiono do świątyni z pobliskiego Bledzewa słynący z łask obraz Matki Bożej i kiedy rok później biskup poznański wydał dekret o uznaniu go za cudowny Rokitno stało się miejscem niemal świętym. Szesnastowieczny, namalowany na drewnie  lipowym obraz umieszczony w ołtarzu głównym zasłynął szczególną czcią wiernych, którzy przybywali do Rokitna, aby za wstawiennictwem Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej upraszać sobie łaski u Boga.  Bardzo szybko  rozeszły się wieści o jego cudownym działaniu.  W cudowną moc obrazu wierzył król Michał Korybut Wiśniowiecki, który zabrał ikonę na rokowania z Turkami. Po pozytywnie zakończonej misji ufundował w podzięce Maryi piękną, srebrną suknię z wizerunkiem orła. Dzięki temu Matka Boża Rokitniańska w okresie zaborów stała się ostoją i symbolem polskości.

Po II wojnie światowej, w 1946 roku obraz zostaje przeniesiony do Gorzowa, wtedy to w święto Wniebowzięcia, ks. Edmund Nowicki dokonuje zawierzenia całej diecezji, wówczas gorzowskiej, Niepokalanemu Sercu Maryi w Jej Cudownym Obrazie. Na prośbę gorzowskiego biskupa śp. Wilhelma Pluty, Papież Paweł VI ogłasza Matkę Bożą Rokitniańską główną patronką diecezji.

22 kwietnia 1989 roku Papież Jan Paweł II w Rzymie święci złotą koronę, którą 18 czerwca 1989 roku prymas Polski kardynał Józef Glemp honoruje wizerunek Matki Bożej Rokitniańskiej. W 2001 roku Jan Paweł II podnosi kościół do godności bazyliki mniejszej.

Bardzo szybko  rozeszły się wieści o jego cudownym działaniu.  W cudowną moc obrazu wierzył król Michał Korybut Wiśniowiecki, który zabrał ikonę na rokowania z Turkami. Po pozytywnie zakończonej misji ufundował w podzięce Maryi piękną, srebrną suknię z wizerunkiem orła. Dzięki temu Matka Boża Rokitniańska w okresie zaborów stała się ostoją i symbolem polskości. Dnia 24 listopada 1671 obraz zostaje przez króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego przywieziony do Rokitna i po nocnym czuwaniu w kaplicy polnej widocznej na zdjęciu uroczyście wniesiony do odnowionego kościoła.

 

Cudowny obraz umieszczony jest w ołtarzu głównym.

 

Sanktuarium to nie tylko Cudowny Obraz. Nie tylko piękny późnobarokowy kościół, ale również malowniczo położona droga krzyżowa i olbrzymi ogród z wieloma miejscami modlitewnymi i dziękczynnymi.

Na jednej ze ścian okalających bazylikę umieszczone są krzyże. Niezwyczajne, a nadzwyczajne poświadczające wyjście z nałogu alkoholowego. Imienne...lub nie.

A na dziedzińcu spiżowy pomnik Jana Pawła II, dzieła wielkopolskich rzeźbiarzy, ufundowany przez wiernych w 2009 roku.

Sanktuarium w Rokitnie jest miejscem, gdzie co roku przybywa ok. 500 tysięcy pielgrzymów. Są wśród nich grupy zorganizowane, są też indywidualni pielgrzymi. Wszyscy przybywają tu z rozmaitymi problemami osobistymi i z wiarą w sens modlitwy zanoszonej do królującej w Cudownym Obrazie Maryi Cierpliwie Słuchającej...

Więcej, plus galeria zdjęć KLIK