(Lubuskie) łabędzie krzykliwe

Łabędź krzykliwy jest jednym z najrzadszych  ptaków w Polsce. Długość ciała wraz z długą, zawsze wyprostowaną szyją wynosi 1,5 metra, a rozpiętość skrzydeł ponad 2 metry. Jego waga waha się od ośmiu do dwunastu kilogramów! Dziób ma czarny z żółtą nasadą sięgającą klinem do połowy jego długości.

Do niedawna ptak ten miał u nas status ptaka przelotnego bądź zimującego i najczęściej można było go spotkać nad morzem i na terenach zachodniej Polski. Pod koniec lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku zaobserwowano gniazdowanie łabędzi krzykliwych także w innych rejonach kraju.

Od końca września aż do listopada pojawiają się na terenie Polski stada łabędzi krzykliwych. Zatrzymują się one na stawach w dolinach rzecznych, głównie w północnej Polsce. Ważnym szlakiem wędrówkowym jest dolina Biebrzy, następnie Noteci i Warty oraz dolina Odry. Chętnie pozostają na zimowiska na terenie zachodniej i północnej Polski.

Można je spotkać wczesnym rankiem, kiedy opuszczają swe miejsca noclegowe, by udać się do miejsc żerowania.

Lub też podczas przelotów.

Kojarzenie w pary odbywa się na zimowiskach. Ptaki wykazują silne przywiązanie do swojego partnera i przypadki rozpadu pary lęgowej są rzadkie. Najczęstszym powodem zmiany partnera jest śmierć drugiego osobnika. Opieka rodzicielska nie kończy się wraz z uzyskaniem przez młode zdolności do lotu, ale trwa przez okres jesiennej wędrówki oraz zimowania.

Gatunek ściśle chroniony w Polsce. Zapisany w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych

(Fot. Bogusław Sacharczuk, za pisemną zgodą na publikację)