zaczynają być inne,
Ich właściwością jest nie powtarzać się nigdy
w kształtach, odcieniach, pozach i układzie (...)
Nie obciążone pamięcią unoszą się bez trudu nad faktami (...)
Paradują w przepychu jak paradowały (...)
Nie muszą być widziane, żeby płynąć"
(Wykorzystano frag. wiersza "Chmury" Wisławy Szymborskiej, zdjęcia B. Sacharczuk za zgodą na publikację)
Zachwycające chmury. Jedna w jedną!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam:))
Cudownie do wiersza Szymborskiej je namalowałaś! Cudownie!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam zachwycona!
Meg!!!
OdpowiedzUsuńCudowności, i jeszcze ubarwione wierszem Szymborskiej.
Cudowny akcent na cały dzień.
Meg, bardzo dziękuję.
Pieję z zachwytu i serdecznie pozdrawiam
Oniemiałam z zachwytu!!!
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia !!! Ja uwielbiam leżeć na łące i oglądać chmury a raczej różne dziwne rzeczy jakie chmury wspólnie tworzą . Lubię jak szybko się poruszają jakby gdzieś uciekały albo raczej wędrowały przez boską przestrzeń ...
OdpowiedzUsuńMagiczne fotki!
OdpowiedzUsuńNatchnienie Szymborską zaowocowało pięknymi fotografiami!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
Bardzo, bardzo piękne zdjęcia :) Oraz ja jestem w chmurach zakochana od zawsze :))) Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńWOW! fantastyczne... Świetne zdjęcia! :)
OdpowiedzUsuńPrześliczne chmurki i chmurzyska wprost nie można od nich oderwać oczu!
OdpowiedzUsuńŚwietna kompilacja fotografii! Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńArtystyczne foty!
OdpowiedzUsuńPozdr.
MEG...CUDOWNOŚCI!!!!! nie można oderwac oczu od piękna.....
OdpowiedzUsuń1,2,3,4,5,6 najpiękniejsze:)))))
OdpowiedzUsuńpiękne i równocześnie przerażąjące!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam:))
Чудо. Всего хорошего!
OdpowiedzUsuńChmury bardzo, bardzo urokliwe. Świetne zdjęcia!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
"Nic dwa razy się nie zdarza
OdpowiedzUsuńi nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.
Tak mi się kojarzy ten wiersz, właśnie z chmurami. Nie bez powodu ciągle się nimi zachwycam. Niestety, takiej perspektywy jak na Twoich zdjęciach, w Warszawie nie mam:(
Pozdrawiam:)
Udane polowanie na chmury. Piękne
OdpowiedzUsuńPiękne Małgosiu te chmury. Zaganiana nie mam czasu spojrzeć do góry - widzę ile tracę. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńNie tylko wierszem malowane. Pierwsze zdjęcie wygląda jakby niebo pociągnięte zostało farbą...Piękne widoki! Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńZdjęcia świetne!Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńJaką cudowną oprawę Dałaś do tych fragmentów jakże przepięknego wiersza TEJ wspaniałej, cudownej osoby.
OdpowiedzUsuńPatrząc na te chmury i myśląc o Niej to dla mnie sam romantyzm.
Pozdrawiam bardzo serdecznie
Wiersz bardzo pasuje jako opis pokazanych ujęć. Bardzo ładne te zdjęcia, pięknie pokazują ulotną chwilę. Masz duszę romantyczki :)
OdpowiedzUsuńPięknie z wierszem i bez!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam-:)
Przepiękne kolory i niesamowite "pozy" chmur!
OdpowiedzUsuńPrzede wszystkim wiersz Szymborskiej idealny a na cudnych zdjęciach...światło w roli głównej -:)
OdpowiedzUsuńmają niezwykłe kształty i kolory
OdpowiedzUsuńBajeranckie!
OdpowiedzUsuńPozdrówka Meg!
Ładne zdjęcia.
OdpowiedzUsuńPiekne fotosy. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńAle fantastyczne niebo, moje gratulacje! Piękne zdjęcia, piękne kolory.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie.
Cudowne zdjęcia do wiersza W.Szymborskiej. Gratuluję i pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńAch, poezja dla mojej duszy...Piękny post, Meg. Dziękuję :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło
niebo naprawde potrafi byc fascynujace piekne zdjecia :)
OdpowiedzUsuńŚwietne zdjecia:)
OdpowiedzUsuń