Gwiazdy nie spadają z nieba; rodzą się w Gorzowie

W sierpniu 1946 roku w gorzowskim szpitalu na świat przychodzi Edward Jancarz, jeden z najlepszych gorzowskich i polskich żużlowców wszech czasów.

Ma zaledwie sześć lat kiedy zostaje kibicem Stali Gorzów. Karierę sportową rozpoczyna jednak dużo później. Jako dziewięciolatek, na własnoręcznie złożonym rowerze z uzbieranych części bawi się z kolegami na podwórku w żużel. Ma 11 kiedy wyprasza u rodziców nowy rower wyścigowy. Codziennie po kilka godzin ćwiczy jazdę po gorzowskich ulicach. Po roku pasja zostania kolarzem mija. Przyczynia się do tego prezent jaki otrzymuje - silniczek spalinowy. Montuje go do swego roweru i tak rodzi się w nim marzenie -  chce uprawiać czarny sport. Na "treningach" naśladuje swoich idoli; Edmunda Migosia, Andrzeja Pogorzelskiego, Bogusława Nowaka...Prosi ojca o motocykl. Dostaje. Kupioną na raty WFM-ką czternastolatek przemierza nadwarciańskie tereny. Ściga się sam z sobą, przegania z wiatrem...Ma 19 lat, kiedy trafia  do klubowej szkółki. Szybko otrzymuje szansę i równie szybko ją wykorzystuje. Po zaledwie trzech latach treningów wielki świat żużla jest jego. Zostaje w Goeteborgu brązowym medalistą indywidualnych mistrzostw świata. Kolekcja medali z roku na rok staje się coraz bardziej okazała. Na jego plastronie wisi medal drużynowego mistrza świata, a  także dwa srebrne i cztery brązowe medale. Zdobywa też cztery krążki z mistrzostw świata par na żużlu.  Dwukrotnie nosi tytuł indywidualnego mistrza Polski. Siedmiokrotnie wygrywa ze "Stalą Gorzów" drużynowe mistrzostwo Polski.Wielką popularność zdobywa pod koniec lat 70 w Wielkiej Brytanii. Tam w latach 1977-1982 jeździ w barwach londyńskiego "Wimbledonu". Anglicy, pełni szacunku i uznania nadają mu przydomek "Eddy". Podczas meczu Polska - Włochy, w 1984 roku odnosi ciężką kontuzję. Po intensywnej rehabilitacji przez sezon wspomaga jeszcze swoją gorzowską drużynę. Pomaga jej utrzymać się w ekstraklasie i po rozgrywkach decyduje się na zakończenie kariery. W roku 1986 na gorzowskim stadionie Edward Jancarz organizuje turniej pożegnalny. Nie rozstaje się jednak z żużlem. Zostaje trenerem "Stali" i KKŻ Krosno. Jego wspaniałe życie na torze, niepozbawione wielu kontuzji jest dla niego wciąż najważniejsze. Trudno pogodzić mu się z decyzją jaką sam podjął.  Mówi - "skończył się żużel, skończyło się życie". Pije coraz więcej, staje się agresywny, 11 stycznia 1992 roku  "Wielki Edy" umiera w swojej willi. Śmiertelne ciosy nożem kuchennym zadaje mu, w afekcie, podczas awantury domowej, druga żona, Katarzyna.

Edward Jancarz pochowany zostaje na cmentarzu komunalnym w  Gorzowie Wielkopolskim.

Gorzowianie o nim pamiętają. Jego imieniem nazwali ulicę i  stadion "Stali" przy ulicy Śląskiej. Od 1992 roku odbywa się też w Gorzowie towarzyski turniej żużlowy pod nazwą Memoriał im. Edwarda Jancarza.

W 2005 roku w centrum miasta staje pomnik tego wybitnego zawodnika. Jest to pierwszy na świecie pomnik żużlowca....

Edward Jancarz, co ważne, był  jedynym gorzowskim zawodnikiem, który przez całą swoją drogę żużlowej kariery związany był tylko  "Stalą Gorzów".

(Fot. 1, wolne zasoby Wikipedii, kolejne zdjęcia Bogusław Sacharczuk)