"Lubuskie Mazury"

Czysta woda, piękne krajobrazy, wspaniale urządzone miejsca biwakowe, namiotowe i kwatery prywatne to raj nie tylko dla biernych plażowiczów, ale także dla miłośników sportów wodnych, głównie kajaków, bo w tym rejonie jest zakaz poruszania się łodziami spalinowymi....Od lat rejon ten nazywany jest Lubuskimi Mazurami.

Położone są w okolicy Strzelec Krajeńskich i Dobiegniewa. Zaczynają się nad jeziorem Lipie w Długiem, przesmyk łączy je z jeziorem Słowa i na końcu z jeziorem Osiek.

Długie, to  typowo letniskowe miejsce. Nad jeziorem jest czyściutka plaża. Są  także punkty małej gastronomii, a także ekskluzywny hotel. Istnieje możliwość wypożyczenia sprzętu wodnego;  kajaków, rowerów wodnych i podziwiania okolicy z wież widokowych.

Powierzchnia tych trzech jezior to ok. 900 ha. To daje im drugie miejsce w Polsce. Są to jeziora polodowcowe, wypełniają rynny lub tereny moreny dennej. Woda we wszystkich akwenach ma pierwszy stopień czystości. Dla kajakarzy to prawdziwy raj.

ZOBACZ fotograficzną wyprawę po Lubuskich Mazurach

Jezioro Lipie w Długiem to blisko 172 ha powierzchni lustra wody.

Głębokość dochodzi do 42 metrów, a niezwykła przejrzystość wody sprawia, że ryby i wijące się po dnie, niskie rośliny widać nawet z kilku metrów patrząc w głąb jeziora. Nic więc dziwnego, że Lubuskie Mazury są chętnie odwiedzane  przez płetwonurków i wędkarzy.

Corocznie nad jeziorem Lipie odbywa się Keja -  Festiwal Piosenki Żeglarskiej połączony z pokazami płetwonurków i ratowników wodnych.

Długie jednak to nie tylko miejsce na relaks. To także miejsce, gdzie na wzgórzu morenowym, w północnej części półwyspu, oddzielającego od południa jezioro Lipie i Słowa znajduje się długie na 200 metrów i szerokie na 90, grodzisko.(zdj. ze strony strzelce.pl)

Jak podają źródła "Być może w okresie pradziejowym, względnie jeszcze w średniowieczu grodzisko zajmowało wyspę oblewaną przez wody jeziorne. Od strony północnej zachowały się pozostałości wałów ziemnych, od południa teren opada łagodnie, natomiast od strony wschodniej znajdują się wzgórza moreny. Miejsce to było wykorzystywane jeszcze w okresie pradziejowym. Następnie znajdował się tutaj gród słowiański.  

Na przełomie XIII i XIV wieku wzniesiono zamek należący do rodu von Bornstedt, posiadającego liczne dobra ziemskie, W najwyższym punkcie znajdował się dwór rycerski, a w niższej – podgrodzie, stanowiące jego zaplecze gospodarcze. Być może kresem istnienia zamku były zniszczenia związane z najazdem Władysława Łokietka w 1326 roku. W 1337 roku Długie oraz inne okoliczne wsie pozostawały wówczas opuszczone. Miejsce to nie było później zamieszkiwane, ani też wykorzystywane do celów militarnych."

W 2011 roku w obrębie grodziska miały miejsce badania archeologiczne. Odkryto fragmenty ceramiki naczyniowej, polepy, dachówek i cegieł, wióry krzemienne, przedmioty metalowe oraz spieki żużla."Materiał ceramiczny pochodzi z kilku okresów. Najstarsze fragmenty ceramiki datowane są na okres neolitu / wczesnego brązu, kultury łużyckiej oraz okresu wpływów rzymskich. Występuje też ceramika wczesnośredniowieczna datowana na X-XI wiek,. Najliczniejsza jest jednak ceramika pochodząca z przełomu XIII i XIV wieku, tzw. ceramika siwa, co świadczy o istnieniu tutaj zamku rycerskiego, założonego w okresie kolonizacji tych ziem przez margrabiów brandenburskich. Przedmioty metalowe to gwoździe żelazne z wyokrągloną główką, pochodzące z dachu krytego gontem, a także fragmenty obejmy i być może okucia pochwy. Natomiast fragmenty cegieł i dachówek są świadectwem istnienia tutaj w okresie średniowiecza murowanej budowli, zapewne dworu rycerskiego."

Z grodziskiem w Długiem  związane są legendy. Według jednej z nich znajdował się tutaj zamek rycerza rozbójnika, napadającego na kupców poruszających się pobliskim traktem. Jeden z  wędrowców ujął rycerza rozbójnika i następnie wypowiedział straszliwe zaklęcie, w wyniku czego zamek zamienił się w ogromny kamień, a wszyscy którzy tam przebywali, w tym rycerz i panny z zamku, skamienieli.

Inna legenda dotyczy panien z zamku, na których ciążyła klątwa wypowiedziana przez wędrowca. Otóż, pewnego razu dwie piękne niewiasty zastąpiły w tutejszej puszczy drogę innemu wędrowcy, prosząc go, aby przybył w to miejsce o północy i wybawił je. Zachęcały go kosztownościami, które miał w zamian otrzymać. Kiedy jednak nadeszła właściwa pora, wędrowiec siedział  w karczmie nad mocnymi trunkami.Gdy w końcu odważył się pójść we wskazane miejsce było już za późno. Przemierzając zamkowy las z dali słyszał dźwięki trąb i puzonów oraz słodki śpiew. O północy rozległy się żałosne krzyki i skargi. Do dnia dzisiejszego panny z zamku nie zostały wybawione i czekają aż jakiś człowiek zechce im pomóc...

Warto wiedzieć:

Lubuskie Mazury to nie tylko te  jeziora. Wśród nich są jeszcze  Ogardzka Odnoga, Żabie, Ostrowiec, Kokienko, Kokno, Słonów, Sarbin,  Mierzęcińskie,  Wielgie, które jest na terenie samego Dobiegniewa, Małe, Rolewice, Chrapów, Madolinko, Wołogoszcz i Ostrowieckie oddalone o 20 km od Dobiegniewa, które leży na granicy z województwem zachodniopomorskim.

(Fot.marzec 2015, własne)