Po dożynkach; chleb i lale dożynkowe

Po skwarnych dniach lata, gdy wyzłoci się pole kłosami dojrzałego zboża przychodzi pora, by sprzątnąć z pól to czym ziemia rolników obdarowała. Pierwsza niedziela po zwiezieniu wszystkich darów ziemi z pól jest dniem wesołości i podziękowań. Dożynki, pięknie nazwane Świętem Plonów łączą elementy dziękczynienia i radości.

Chleb jest prawdopodobnie najstarszym pożywieniem świata. Znany jest od 12 tysięcy lat. Nie od razu przybrał znaną nam dziś formę. Spożywany był najpierw jako papka, potem w postaci podpłomyków. Wiele religijnych wierzeń, a także mitów i legend podkreśla wyjątkowe znaczenie chleba. W Babilonii wierzono, że  ziarno posiada duszę, a zbożem żywią się bogowie. Dlatego w ofierze składano chleb. Egipcjanie chowali zmarłego z bochnem chleba, który miałby mu być pożywieniem w drodze do krainy zmarłych. Dla czasów nowożytnych podstawowe wartości chleba ukształtowane zostały najpierw w judaizmie, a potem chrześcijaństwie. W obu religiach traktowany jest do dziś z pietyzmem. Łamiąc więc i spożywając chleb musimy  pamiętać, że w naszych dłoniach znajduje się nie tylko doczesny pokarm.... Nie wolno  zapominać o tym, że każdy kawałek, okruch, każdy kęs rodzi się z mozolnej pracy wielu ludzi...

 Nieodłącznym elementem każdych dożynek jest także prezentacja wieńców dożynkowych uplecionych z kłosów zbóż rozmaitych, ozdobionych owocami i wstęgami. Coraz częściej są to lale dożynkowe; postaci rolników i dzieci.

 Tworzone są niejednokrotnie przez całe rodziny, a nawet całą społeczność wiejską;  od najmłodszych malutkich twórczych rączek dzieci, a skończywszy na spracowanych rękach dziadków.

I choć Święto Plonów przybiera formę wielkiej zabawy i objadania się pachnącymi wypiekami to jednakowoż  przywołuje  przeszłość, i pomaga zrozumieć na czym polega kult chleba ...

(Fot. arch. własne; lale Fot. Bogusław Sacharczuk, pseud. bs, za pisemną zgodą na publikację)